Είναι αυτή η στιγμή…
Στη ζωή κάθε άντρα…
Που καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσες…
Πως είσαι μόνος πια…
Καμία βοήθεια πλέον…
Απλώς εσύ… για άλλους…
Το ήξερες πάντως…
Ζεις έτσι για πολλά χρόνια…
Απλώς δεν το είχες συνειδητοποιήσει…
Αυτή η στιγμή ήρθε και για μένα…
Όταν τον είδα να κάθεται με το βλέμμα βουρκωμένο..
Ανήμπορο να αντιδράσει…
Πατέρα μην ανησυχείς…
Εγώ είμαι εδώ…
Μεγάλωσα πια…
Στη ζωή κάθε άντρα…
Που καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσες…
Πως είσαι μόνος πια…
Καμία βοήθεια πλέον…
Απλώς εσύ… για άλλους…
Το ήξερες πάντως…
Ζεις έτσι για πολλά χρόνια…
Απλώς δεν το είχες συνειδητοποιήσει…
Αυτή η στιγμή ήρθε και για μένα…
Όταν τον είδα να κάθεται με το βλέμμα βουρκωμένο..
Ανήμπορο να αντιδράσει…
Πατέρα μην ανησυχείς…
Εγώ είμαι εδώ…
Μεγάλωσα πια…
14 σχόλια:
Photo www.deviantart.com
Γειάσου καλέ μου....με ξάφνιασε πολύ αυτό το καινούριο πόστ σου.. πολύ όμορφο...υπέροχο...τόσο ευαίσθητο...πολύ με συγκίνησε..έτσι είναι κάποτε όλοι οι άνθρωποι (ακόμη και μείς) έρχονται και θα έρθουμε σε μιά φάση της ζωής μας όπου δεν θα μπορούμε να κάνουμε και τόσα πολλά πράγματα...δεν θα έχουμε τη δύναμη να κάνουμε διάφορα έστω και απλά.. λόγο του χρόνου...των γηρατιών... και θα χρειαζόμαστε βοήθεια από άλλους (συγγενείς,τα παιδιά μας).. κλπ,κλπ,όπως και ο πατέρας σου τώρα...βέβαια υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που χρειάζονται συνεχώς βοήθεια από τη μέρα που θα γεννηθούν μέχρι να πεθάνουν..όπως είμαι και γώ...που λόγω της αναπηρίας μου έχω μιά φυσική αδυναμία να κάνω ορισμένα πράγματα που για τους άλλους είναι πολύ έυκολα και πολύ απλά....και χρειάζομαι βοήθεια πάντα...όμως κάνεις πολύ καλά που είσαι κοντά στον πατέρα σου...του κάνει καλό η αγάπη και η βοήθειά σου...με συγκίνησες σήμερα.Φιλάκια,Αθανασία.
Αμα σου φέρω την.. Αdel!
να δούμε τι θα λές.
Τότε θα παραμιλάς..
και βοήθεια, θα ζητάς.
Ο γιός μου, τόχει ξεκόψει
εμένα θα με διώξει.
Πάρε τα μέτρα σου!
Μια μέρα
θα φύγουμε, παρέα.
Θα πάμε παραλία
όμως, πρόσεξε..
Μόνο, στη.. Βραζιλία!
Τις βαλίτσες θα ετοιμάσουμε
και για την ..αθανασία !
Μαζί μας θα την πάρουμε
και ας λέει, ότι, θέλει
Εμείς το κανονίζουμε
τίποτα, δεν μας μέλλει.
Μας ρώτησαν, μήπως
τι θέλουμε
θα γίνουμε, καπνός.
Άμα δεν θέλεις, πάλι
άστο, αγάλι-αγάλι.
Απάντηση, σου άφησα
στο ποστ, το προηγούμενο
Το χρόνο εμείς, αφήνουμε
μόνο του.. τρεχούμενο!
etsi nomizo pos einai...poli omorfi anartisi!
νομίζω ,καλέ μου, αυτή η στιγμή έρχεται στη ζωή κάθε ανθρώπου, όχι κάθε άντρα μόνο..
Αν και ερχεται αυτη η στιγμη ,δεν σου κρυβω οτι δεν θελω οι αλλοι να στηριζονται σε μενα.Πολλες φορες αντιδρω περιεργα.Ισως η αντιστροφη μετρηση ειναι που με φοβιζει.
Μετα απο πολυ καιρο σου στελνω την καλησπερα μου μαζι με τις ευχες για καλο καλοκαιρι.
Καλό μήνα, φίλε μου
με τα μέτρα τα δικά σου
και όπως τα θέλεις..
νάρχονται...
κατά το δυνατόν.
Μπορει να μην ειμαι κοντα μα ξέρεις οτι είμαι δίπλα σου ναι;
Σε αγαπάω πολυ ...
Γεια σου ρε φαντασματοκυνηγε.
Επιστρεφουμε με φορα στους κοσμους των μεγαλων.
Ελα...παρε ενα γελακι.
;))
neo post?perimenoume!!:) kalispera!
Ρε συ..εισαι καλα?
Δωσε κανα σημειο ζωης..
Σε καταλαβαίνω απόλυτα και βιώνω κάτι αντίστοιχο. Όσο κι αν το αναλύσουμε δεν νομίζω να μπορέσουμε ποτέ να το εκφράσουμε όπως είναι. Ελπίζω όλα καλά κυνηγέ φαντασμάτων και να επανέλθεις σύντομα.
την καλημέρα μου
Δημοσίευση σχολίου