Αντίο...

Επιτέλους φεύγει…
Φεύγει μακριά και δεν θα ξαναρθεί.
Παίρνει τους μήνες, τις βδομάδες και τις μέρες του..
Τις ώρες και τα λεπτά του…
Τα κακά και τα καλά του…
Παίρνει και αυτά…
Αυτά που τόσο πολύ με στεναχώρησαν, τόσο πολύ μ΄έκαναν να κλάψω.
Ας μείνουν εκεί…μαζί του και να μην τα ξαναδώ.

…Αντίο 2006

Καλώς να ορίσεις 2007

Εσύ, τα χαμόγελα και η ελπίδα…

(Α..ας μείνει μόνο τούτο δω το blog...)

Καλά Χριστούγεννα!

Πολλές πολλές ευχές!

Ο αγαπητός (και αλλού...μισητός)
Φαντασματοκυνηγός

Men want simple things...

Σκηνή 1
Μπαίνεις στο σπίτι, πεινασμένος μετά από μια ιδιαίτερα κουραστική ημέρα.
Ξαφνικά μπροστά σου, βλέπεις σ’ένα όμορφο δίσκο, ένα πιάτο ζεστό φαγητό (δεν έχει σημασία τι, ακόμα και delivery), το αγαπημένο σου ποτό και ένα μικρό λουλουδάκι. Κοιτάς προσεχτικότερα και διακρίνεις ότι πάνω στην μικρή κόκκινη χαρτοπετσέτα γράφει δυό λέξεις... «Σ’αγαπώ»...

Σκηνή 2
Μια γλυκιά φωνή ακούγεται από το βάθος της κρεβατοκάμαρας... «Αγάπη μου, καλωσήρθες». Ένα εκπληκτικό άρωμα συμπληρώνει το ακουστικό ερέθισμα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την βλέπεις....
Την βλέπεις να φοράει ότι καλύτερο εσώρουχο έχει αγοράσει μόνη της (τα δικά σου απορρίπτονται). Την βλέπεις να έχει τα πιο όμορφα κόκκινα χείλια που έχεις δει ποτέ και ένα γλυκό χαμόγελο να συμπληρώνει τον παράδεισο.

Και όλα αυτά για σένα, μόνο για σένα, μόνο και μόνο για να νιώσεις ότι οι θυσίες που έχεις κάνει, άξιζαν...

Little things make me happy...

Την προηγούμενη εβδομάδα αγόρασα ένα μικρό mp3 player γνωστότατης ποιοτικής μάρκας.
Είναι εκπληκτικό πόσο χαρούμενο μπορούν να σε κάνουν αυτά τα μικρά τεχνολογικά διαβολάκια. Μέσα σε ένα τόσο δα γκατζετάκι μπορείς να έχεις ολόκληρη την μουσική σου συλλογή, παντού και πάντα, ακούγοντας την μάλιστα με εκπληκτική ποιότητα και ένταση.
Ξέρω ξέρω, θα πείτε καταναλωτική κοινωνία κλπ κλπ. Συμφωνώ αυτές οι χαρές είναι πρόσκαιρες και απατηλές αλλά χρειάζονται και αυτές...

Υ.Γ. Δεν κάνω διαφήμιση και δεν έχω καμιά σχέση με την εταιρία κατασκευής πέραν του γεγονότος ότι τους τα έσκασα....

Weight of the world

Αισθάνομαι το βάρος του κόσμου επάνω μου.

Δεν είμαι πια ο άνθρωπος που γνώριζα

Σαν όλες μου οι κραυγές, να μην ακούστηκαν ποτέ

Ελεύθερη πτώση, όλα μέσα απ’ τη ζωή

Αν μ’αγαπάς....άφησε με

(Κλεμμένο από Evanescence...
αλλά μ' εκφράζει τόσο αυτό τον καιρό..)

...?

Κάποιος είπε ότι οι καλλιτέχνες μέσα από τα ψέματα
λένε αλήθειες...
Ενώ οι πολιτικοί τα λένε για να κρύψουν
tην αλήθεια...

Εγώ, που δεν είμαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο
....τι λέω, άραγε?

Λόγια της καρδιάς, λόγια του πάθους
...ή λόγια της τρέλας?

Another journey ends...

Ότι άγγιζε γινότανε χρυσάφι
Τα πάντα υποτάσσονταν
Ο βασιλιάς των βασιλιάδων
Μα ο χρόνος είχε προχωρήσει.
Η κούραση τον είχε σταματήσει...

Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να κοιτάζει...
...να αγναντεύει την θάλασσα και τον σβησμένο ήλιο.
Μ’ αυτό του άρεσε...αυτό τον ηρεμούσε...
Η γαλήνη της ψυχής και όχι αυτή η Λάμψη...

Δεν υπήρχε τρόπος να πιάσει την κορυφή...
Ποτέ δεν υπήρχε...
Πάντα αυτή θα ήταν ψηλότερα από εκείνον...
Πάντα αυτή θα την έβλεπε από χαμηλά...

Ένοιωσε το χέρι της μέσα στο δικό του...
«Κουράστηκα μικρή μου»
«Δεν έχει νόημα...αυτό το κυνήγι» είπε κοιτάζοντας τα κύματα...

«Δεν πειράζει... Αγάπη μου...αρκεί να σε βλέπω χαρούμενο»
Του σιγοψιθύρισε χαϊδεύοντας του τα μαλλιά...

Κατάλαβε ακόμα μια φορά γιατί θα μπορούσε να πεθάνει για εκείνη...

Arms around me

Δεν χρειάζεται να μου προσφέρεις τον κόσμο....
Άσε να στον προσφέρω εγώ...

Ένα φιλί και μια σφιχτή αγκαλιά αρκούν...
Και εγώ θα είμαι εκεί...

CrossRoads

Το γνώριζε πάντα....κάπου βαθιά μέσα του...
Απλώς έκανε ότι δεν το έβλεπε
Κορόιδευε τον εαυτό του
Το ένστικτο βλέπεις
Όσο «πολιτισμένοι» και να γίνουμε, πάντα θα μας συντροφεύει...
Οι ενδείξεις πολλές, σε καθημερινή βάση
Τα μονοπάτια τέμνονταν, ποτέ δεν γίνονταν ένα
Ατελείωτες διασταυρώσεις...

Τότε συνειδητοποίησε αυτό που του είχαν ψιθυρίσει...

«Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνοι...»
....«Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνοι...»
.........«Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνοι...»
.............«Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνοι...»

Frozen souls

Ζωγραφιστά χαμόγελα και παγωμένες ερωτήσεις
Μάσκες που καλύπτουν τις μοχθηρές σας φάτσες
Οι αγκαλιές σας με καρφιά, ξεσκίζουν την καρδιά μου

Μην ρωτάτε τίποτα... γιατί δεν σας νοιάζει τίποτα...
Βλέπεις εγώ, μπορώ και βλέπω πίσω από τη σκηνή...
Τη σκηνή που στήνετε στο θέατρο του εαυτού σας..

Ένα σας λέω μόνο...

Όταν το τραύμα μου θα κλείσει,
Όταν η δύναμη μου θα γυρίσει,
Τότε όλοι θα ξαναμπείτε στα κουτιά σας...

Και αυτό είναι κοντά.... μα πολύ κοντά....

...Νότες

You're tearing me apart
Crushing me inside
You used to lift me up
Now you get me down

If I was to walk away
From you, my love
Could I laugh again?
If I walk away from you
And leave my love
Could I laugh again?
Again, again...

You're killing me again
Am I still in your head?
You used to light me up
Now you shut me down

If I was to walk away
From you, my love
Could I laugh again?
If I walk away from you
And leave my love
Could I laugh again?

I'm losing you again
Lacking me inside
I used to lift you up
Now I get you down

Without your love
You're tearing me apart
With you close by
You're crushing me inside
Without your love
You're tearing me apart
Without your love
I'm doused in madness
I can't lose the sadness
Can't lose the sadness

Can't lose the sadness

You're tearing me apart
Crushing me inside
Without your love
(you used to lift me up)
You're crushing me inside
(now you get me down)
With you close by
I'm doused in madness
Can't lose the sadness
It's ripping me apart
It's tearing me apart
It's tearing me apart
I don't know how
It's ripping me apart
It's tearing me apart
It's tearing me apart
I don't know why
I don't know why
I don't know why
I don't know why
Without your love
Without your love
Without your love
Without your love
It's tearing me apart


Again - Archive

Δεν συνηθίζω να βάζω τραγούδια αλλά το συγκεκριμένο είναι εκπληκτικό.
Το θεωρώ ανώτερο (μην βαράτε) από Pink Floyd...

Do the High Jump...

Απλός οδηγός μικροεπαναστάσεων εντός καθημερινής ζωής

Επειδή ακούω πολλά τώρα τελευταία για επαναστατικές διαθέσεις και σχετικά, παραθέτω αυτό τον οδηγό για αρχάριους...
Είναι απλός, δεν απαιτεί να αφήσουμε τις υποχρεώσεις που μας πνίγουν και φυσικά είναι αναίμακτος (δεν ανοίγει ρουθούνι...)
Γιατί στην θεωρία όλοι καλοί είμαστε...στην πράξη όμως? Ειδικά αν πρέπει να ξεβολευτούμε, ακόμα και για απλά καθημερινά πράγματα...

Πετάτε στους κάδους ανακύκλωσης τα αντίστοιχα υλικά...
Χαρτί στο κάδο χαρτιών κλπ
Το κάνετε?

Βρισκόσαστε σε μια ωραία παραλία και καπνίζετε. Τα τσιγαράκια σας τα πετάτε στο ωραίο ποτήρι φραπέ που μόλις ήπιατε και μετά στο καλαθάκι του δήμου για σκουπίδια, άσχετα αν βρίσκεται 30 μέτρα μακριά και βαριέστε να πάτε.
Το κάνετε?

Στην παραλία αυτή υπάρχουν διάφορα σκουπιδάκια τριγύρω. Μαζεύουμε ότι μπορούμε και τα πετάμε στον άνωθεν κάλαθο.
Το κάνετε?

Τις σακουλίτσες σκουπιδιών τις κλείνουμε καλά καλά και προσπαθούμε να είναι μέσα στον κάδο απορριμμάτων και όχι εκτός.
Το κάνετε?

Όταν οδηγάμε και πρέπει να στρίψουμε, πηγαίνουμε στην ουρά μας όσο μεγάλη και αν είναι. Δεν πάμε ποτέ στο πλάι, κλείνοντας όλη την υπόλοιπη κυκλοφορία.
Το κάνετε?

Δεν παρκάρουμε ποτέ σε γωνίες και σημεία που εμποδίζουμε την ορατότητα κάποιου που στρίβει, γιατί μπορεί να προκαλέσουμε ατύχημα.
Το κάνετε?

Βλέπετε κάποιον που έχει μείνει στο δρόμο. Σταματάμε να το ρωτήσουμε τι έπαθε και δεν συνεχίζουμε αδιάφορα, ακούγοντας την μουσικούλα μας για να προλάβουμε τα μαγαζιά.
Το κάνετε?

Κλπ κλπ

Μπορούμε να βρούμε πολλά τέτοια παραδείγματα συμπεριφοράς που μπορούμε να εφαρμόσουμε στην καθημερινή μας ζωή, για να πούμε ότι θα αλλάξει κάτι.
Μετά δικαιολογημένα μπορούμε να πάρουμε τους δρόμους....

Και για να μην νομίζετε ότι κάνω τον έξυπνο, σας λέω ότι πολλά από τα παραπάνω ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΝΩ και εγώ μερικές φορές. Το post απευθύνεται και σε μένα.

Οι μεγάλες αλλαγές αρχίζουν μέσα από το σύστημα...