Τετάρτη, Μαΐου 30, 2007

Those eyes...


Πρωί καθημερινής. Φτάνοντας επιτέλους μετά από μια ώρα και, στο δρόμο του γραφείου...
Τίποτα δεν φαινόταν ότι θα διέκοπτε την πρωινή μου νύστα. Ίδιο άγχος, ίδια κούραση... Άδειος από συναισθήματα, με τις μόνες μου σκέψεις να περιφέρονται γύρω από τα «θέματα» που είχα να αντιμετωπίσω...
Φτάνοντας στην τελευταία δεξιά στροφή πριν το γραφείο, διέκρινα μια κίνηση στην απέναντι μεριά του δρόμου...
Μια κοπελίτσα σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, και μια ηλικιωμένη κυρία (προφανώς συγγενής, μητέρα δεν ξέρω) να κρατάει τα χερούλια...
Η γειτονιά είναι από τις λίγες που διαθέτει χαμηλωμένες ράμπες, ειδικά για την διευκόλυνση αυτών των ανθρώπων.
Κάποιος όμως είχε παρκάρει ακριβώς εκεί, κλείνοντας την μισή δίοδο πρόσβασης.
Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε καταφέρει να κατεβάσει το μισό καρότσι με τη μια ρόδα στο δρόμο και προσπαθούσε να καταφέρει και το υπόλοιπο. Το κορίτσι επάνω, ταρακουνιόταν έντονα αλλά έδειχνε να το υπομένει χωρίς να δυσανασχετεί.
Και ξαφνικά γύρισε και με κοίταξε....
Ένοιωσα το βλέμμα της να τρυπάει την καρδιά μου...
Ανέκφραστο αλλά τόσο έντονο και λυπημένο...
Ποτέ δεν το θα ξεχάσω...
Έστριψα δεξιά και συνέχισα, ψάχνοντας στα γύρω στενά για να παρκάρω.
....
....
....
Εννιά και, ώρες μετά, κατάλαβα τι είχα κάνει...

Γιατί ρε μαλακισμένο, δεν σταμάτησες να βοηθήσεις?
Γιατί ρε βολεμένε, εγωίσταρε, καθίκι, τομάρι δεν τα παράτησες όλα να τρέξεις?
Και το χειρότερο? Ούτε καν σου πέρασε αυτή η σκέψη απ’το μυαλό τη συγκεκριμένη στιγμή....
Τόσο σκατάς έγινες πια? Δεν σε δικαιολογεί τίποτα, ούτε αυτά που έχεις περάσει...
Τι φταίει και έχεις γίνει τόσο απαθής και αδιάφορος?
Καμιά δικαιολογία...
Απαράδεκτος...
Μαλάκας...
Εγωκεντρικό κάθαρμα...
Εαυτούλης...

Σου αξίζει δυο μέρες τώρα να σε στοιχειώνουν αυτά τα μάτια...


(Αφιερωμένο στην Αμαλία... μπας και με μισήσω λιγότερο... )

7 σχόλια:

Αλητισσα είπε...

Αντι να αυτομαστιγωνεσαι ως αμαρτωλος ...
Παρε απλα την αποφαση την επομενη φορα να σταματησεις..
Τα φιλια μου..

bluesmartoula είπε...

Νομίζω πως όλους μας μάς έχει φάει η καθημερινότητα και οι πολλές υποχρεώσεις.Να πάρει η ευχή..... Δες το θετικά, όμως: Θα μπορούσες να μην το έχεις σκεφτεί / συνειδητοποιήσει ούτε μετά από 800 ώρες.
Τώρα ξέρεις ακριβώς αυτό που λέει η αλήτισσα: Την επόμενη φορά να σταματήσεις....
Καληνύχτες

bluesmartoula είπε...

Α! και ξέχασα. Θα θυμηθώ κι εγώ - όταν μου τύχει - να σταματήσω.΄
Χάριν σ'αυτό σου το πόστ.

bluesmartoula είπε...

Και τώρα που το ξανασκέφτηκα: Ποιό "κάθαρμα" είχε κλείσει την ράμπα????

ion είπε...

Σχετικά με την κινητοποίηση της Παρασκευής για την Αμαλία, σας ενημερώνουμε ότι:

α) Την Παρασκευή 1η Ιουνίου, όλοι οι bloggers θα ανεβάσουμε ένα post με τον κοινό τίτλο “Για την Αμαλία”.
β) Το τελικό κείμενο που θα αποσταλλεί με e-mail σε υπουργεία, αρμόδιους φορείς, κλπ έχει ήδη αναρτηθεί και όποιος θέλει μπορεί να το αντιγράψει και να το δημοσιεύσει (όχι πρίν την Παρασκευή). Επίσης θα βρείτε λίστες με links, μεταφρασμένα κείμενα και δελτία τύπου.
γ) Έχει ανοίξει ένα προσωρινό blog για την τελική φάση του συντονισμού της όλης προσπάθειας, με τίτλο Για την Αμαλία -

http://giatinamalia-blog.blogspot.com/. Όσοι θέλετε να συνεισφέρετε ώστε να δικαιωθεί κάποτε ο αγώνας της Αμαλίας, μπορείτε να ενημερωθείτε από εκεί για όλες τις λεπτομέρειες της συλλογικής αυτής δράσης. Δηλώστε συμμετοχή για να γίνετε contributors και ενημερώστε όσους μπορείτε!!

GhostHunter είπε...

αλητισσα + blue, σας ευχαριστώ αλλά η ανθρωπιά είναι ένα κομμάτι που δεν θέλω να το χάσω, ότι κι αν συμβεί.

bluesmartoula είπε...

Συγνώμη άν κάτι παρεξήγησες κυνηγέ μου. Ακριβώς αυτό εννοούσα..... την ανθρωπιά σου θεώρησα δεδομένο πως δεν την έχεις χάσει. Άν είχε συμβεί κάτι τέτοιο δεν θα έγραφες ποτέ ότι έγραψες....
Και πάλι συγνώμη