Σκέψεις

Μερικά πράγματα τα ξεκινάς για άλλο λόγο...
Στην πορεία ανακαλύπτεις ότι σου πάει.
Οτι σου πήγαινε πάντα....ότι αυτό ήθελες...
Το είχες ξεχάσει....σε είχε ξεχάσει....
Βλέπεις είχες άλλες προτεραιότητες...
Και ξεχνάς την αφετηρία.....

ή δεν την ξεχνάς?

Stress

Μπορείς να με γεμίσεις δύναμη...
Μια ευχή μέσα από την καρδιά....
Και το άγχος μου για σήμερα θα φύγει...

Speed

Ίσως είναι... η αίσθηση ότι τ’αφήνεις όλα πίσω σου...
Ίσως είναι... ο κίνδυνος που συναρπάζει...
Ίσως είναι... το περιβάλλον που θολώνει...
Ίσως είναι... το μαύρο της χρώμα....
Ίσως είναι... τα λάστιχα που στριγκλίζουν...
Ίσως είναι... τα τραγούδια που μ’ ανατριχιάζουν...
Ίσως είναι... τ’ απαγορευμένα νούμερα...
Ίσως είναι... τα όρια που θες να ξεπεράσεις...

Ίσως ...απλά μ’ αρέσει....

Sacrifice

Πονούσε παντού. Οι δυνάμεις του λιγοστές.
Ζαλισμένος ακόμα από το χτύπημα, έριξε μια ματιά τριγύρω.

Εκείνη, ήταν πεσμένη μπροστά στον μαύρο τοίχο...

Με όση δύναμη του έμενε, προσπάθησε να σηκωθεί. Δεν μπορούσε όμως.
Σε κάθε του κίνηση, τα πάντα χάνονταν
«Πρέπει, σκέφτηκε...πρέπει να προσπαθήσω...»

Και ξάφνου, σαν η μορφή της να τον γέμισε δύναμη...
Σηκώθηκε και την πήρε στην αγκαλιά του.

Αυτό ήταν....
Ανέβηκε στον τοίχο και την ακούμπησε στην άλλη μεριά.

Εκείνη χαμογέλασε ...

Ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά.

Ήταν η τελευταία φορά που ένιωθε κάτι....

Highway

Πίστευα ότι όλα έχουν τελειώσει.
Ότι όλα έχουν πάρει τον δρόμο τους.
Χωρίς εκπλήξεις.... με καθορισμένη πορεία και στόχους...

Έκανα λάθος όμως. Ξέχασα τον βασικό κανόνα...
Ότι πάντα η ζωή είναι και θα είναι απρόβλεπτη...

Και τώρα?

Τώρα το μέλλον φαντάζει σαν μια λεωφόρο την νύχτα...
Βλέπεις μόνο μέχρι εκεί που φτάνουν τα φώτα σου...
Όσο δυνατότερα, τόσο καλύτερα....
Μέχρι να ξημερώσει και πάλι....

Και ξέρεις κάτι?

Μου φαίνεται ότι γουστάρω περισσότερο.....

(Time to move on…)

Still flying...

Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Λας Βέγκας, Ντάλας, Χιούστον, Λονδίνο, Παρίσι, Μασσαλία, Φρανκφούρτη, Ντύσελντορφ, Άμστερνταμ, Βρυξέλλες, Μιλάνο, Ρώμη, Σόφια, Λουμπλιάνα, Κωνσταντινούπολη, Λάρνακα, Βουκουρέστι .....

1000 hours of flight...

Ακόμα έχω το πρόβλημα...

(GhostHunter...πρωι Πέμπτης...Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη)

Σαν πρώτη φορά....

Τα λεπτά κυλούν, ο χρόνος περνάει γρήγορα..
Σε λίγο ανεβαίνω, μέσα από τα σύννεφα....
Θεσσαλονίκη...
Αν και με έχεις συναντήσει αρκετές φορές τώρα είναι διαφορετικά..
Κάτι έχει αλλάξει...Σαν να σε βλέπω για πρώτη φορά...

Μην ανησυχείς όμως....δεν υπάρχει οργή....

Μόνο ένα παράπονο...

Black Hole...

Μαύρη τρύπα....Ο απόλυτος καταστροφέας...Η πιο αδηφάγα ύπαρξη του σύμπαντος...Κανένας δεν ευθύνεται για το μένος της, για την κακία της...Μόνη της κατέρρευσε, από το ίδιο της το βάρος... Τίποτα δεν της ξεφεύγει...και πρώτα απ’ όλα το φως...
Έτσι για να μην μπορείς να δεις....Για να σε προκαλέσει....
«Έλα μέσα μου...Αλλιώς δεν θα μάθεις τίποτα, θα σε φάει η περιέργεια...»
Και ξέρεις ότι αν μπεις, αν περάσεις την λεπτή γραμμή του ορίζοντα των γεγονότων, δεν υπάρχει γυρισμός...Αυτό λέει η λογική...Αλλά δεν την ακούς...
Και το θέλεις, σε τρώει όλη την ώρα...Που θα βρεθώ? Τι θα δω?

Τι μαγεία....

Όπως θέλεις λοιπόν....Έρχομαι....Με πλήρη ταχύτητα....Ώστε να μην καταλάβω...να μην προλάβω...