Άνθρωποι κινούνται περιφέροντας χαρτιά, ψάχνοντας υπογραφές ....Τηλέφωνα γεμίζουν τον χώρο με ποικίλους ήχους...
Εκτυπωτές και φαξ ζωγραφίζουν μικρά μαύρα γράμματα...
Τιμές, προϊόντα, προσφορές, παραγγελίες...
Ίδιες λέξεις ακούγονται κάνοντας τον κύκλο τους...
Μικρά χαμόγελα και φευγαλέα αστεία δεν καταφέρνουν να αλλάξουν την συνολική εικόνα...
Άγχος, θυμός, ένταση, μικροεπιτυχίες και μικροαποτυχίες...
Κι είναι κι αυτό το κρύο... με τα aircondition στο φουλ ζεστό...
Γιατί αυτό δεν επηρεάζει το δέρμα....χτυπά κατευθείαν στην ψυχή...
Το σύστημα σε όλο του το μεγαλείο...
Επιβίωση, αγώνας και καθημερινότητα....
Έξω απ’ το παράθυρο, αυτοκίνητα διασχίζουν τους πηγμένους δρόμους...
Πηγαίνοντας κάπου... Όλοι βιαστικοί... Να προλάβουν...
Πάντα τα ίδια.... Χωρίς τελειωμό...
Κι ας είναι Παρασκευή...
Γιατί και το Σαββατοκύριακό δεν θα μας ξεκουράσει...
Δεν αρκεί για να γεμίσει τα κενά...
Έξοδοι, ψώνια, τηλεόραση, ταινίες....
Κι αυτά λες και κόλλησαν στο ίδιο μοτίβο...
Μέρος του συστήματος...
Ίσα που προλαβαίνουμε να ετοιμαστούμε για τον καινούργιο μαραθώνιο...
Το μέλλον αβέβαιο...
Καμιά σταθερότητα...οικονομικά, συναισθηματικά...
Ζούμε πια μέρα με τη μέρα...
Φυσικά υπάρχουν και χειρότερα...
Κατακλυσμοί, καταστροφές, ανεργία ...
Αρρώστιες και ατυχήματα...
Παρανοϊκοί με βόμβες και πυραύλους...
Θα μας αγγίξουν κάποτε? Το πιθανότερο...
Το χειρότερο όμως ξέρετε ποιο είναι?
Ότι δεν έχουμε σκοπό...
Δεν έχουμε ιδανικά...
Δεν υπάρχει καλό και κακό... μόνο επιβίωση...
Επιβίωση και εγωισμό...
Κι όμως...
Θέλουμε να αγκαλιάσουμε....ν΄ αγκαλιαστούμε...
Μα δεν το κάνουμε.... φοβόμαστε....
Φοβόμαστε μην δείξουμε αδυναμία....
Και η αδυναμία... σκοτώνει...
22 σχόλια:
Φοβόμαστε μην δείξουμε αδυναμία....
σωστός!
δεν κάνουμε την επανάστασή μας!
κολλημένοι στην ρουτίνα και στους συμβιβασμούς μας...
ας ξεκολλήσουμε ποτέ δεν είναι αργά!
καλησπέρα σου
Ειναι αληθεια οτι η καθημερινοτητα ειναι "βαρια" και δυσπεπτη το ιδιο νιωθω κι εγω..
Ομως δεν μπορω να δεχτω οτι δεν εχουμε σκοπο και ιδανικα..
Ουτε οτι φοβομαστε να αγκαλιασουμε και να αγαπησουμε..
Καποιοι ισως,εγω οχι ουτε κι εσυ φαντασματακι μου..
Ετσι δεν ειναι;
εγώ δεν φοβάμαι να δείξω αδυναμία προς τους άλλους...
μόνο στον εαυτό μου φοβάμαι.
φιλιά, καλο βράδυ
@melomenos, δεν είναι θέμα αργά ή νωρίς, απλά μερικές φορές δεν μπορείς να κάνεις αλλοιώς.
Την καλησπέρα μου :)
@αλητακι μου, δυστυχώς γενικά έτσι έχει καταντήσει. Όσο για εμάς....
@desposini, εγώ φοβάμαι... φιλιά
Όχι δεν το πιστεύω ότι είναι όλα έτσι. Ή τουλάχιστον δεν θέλω να είναι έτσι. Και το πάθος; Η έμπνευση; Η ελευθερία; Ο έρωτας; Η δημιουργία; Το θάρρος; Η γενναιοδωρία; (και πόσες μα πόσες λέξεις ακόμα...) Μα πάνω απ' όλα η ελπίδα..
Νομίζω πως φοβόμαστε πως η αγκαλιά θα είναι κι αυτή μέρος του συστήματος. Κι όχι αληθινή αγκαλιά. Γιατί με μιά αληθινή αγκαλιά, ζεστή, τρυφερή όλα αλλάζουν γύρω μας... τίποτα δεν είναι ίδιο, βαρετό, ανούσιο.
Καληνύχτα
Τι γλυκο κειμενο!!!Θυμιζει πανω κατω τις ζωες ολων μας...!Ποσο σκληροι φαινομαστε και τελικα...!Αλλα ειναι σχεδον θλιβερο που μια αγκαλια καταντησε να σημαινει αδυναμια!!!!Η αγκαλια σημαινει συμπαθια,αγαπη,φιλια,ερωτα...τι σχεση εχουν αυτες οι λεξεις με την λεξη αδυναμια?
Καλημερα καλο Σ/Κ και μια μεγαλη αγκαλια απο εμενα:*
Δειξε λιγη αδυναμια Φανατασματακι μου:)
Ξερεις..ειναι κι αυτη μερος του συστηματος (του δικου μου)
;)
@sunshine, και γω δεν θέλω να είναι έτσι. Απλώς οι "λέξεις" κάπου χάνονται μέσα στην καθημερινότητα. Βλέπεις είναι αυτή που κυριαρχεί...
@bluesmartoulis, έχεις δίκιο... απόλυτο δίκιο...
@ανατολη, και από μένα γλυκειά μου (εκτός συστήματος) :)
@candy, some day... ;)
ξέρεις ή μάλλον σκέφτηκες ποτέ πόση δύναμη ενέχει η παραδοχή της όποιας αδυναμίας;
@outopia, ναι γι' αυτό και γράφω εδώ...
Καλώς ήρθες :)
Έζησα αρκετά χρόνια έτσι και θυμάμαι τον εαυτό μου θλημένο μόνιμα.
Τόλμησα κι έκανα τη μικρή επανάστασή μου και νοιώθω βασιλιάς.
Αν μπορεί να σου πει κάτι αυτό.. ξέρω καλυτέρα απ’ το καθένα ίσως είναι δύσκολο αλλά μια απόφαση είναι όλα.
Και τελικά να σου πω μια μεγάλη αλήθεια, όλοι τις επιλογές μας πληρώνουμε.
Δεν έχω κάτι να πω, πέραν τούτου:
Πολύ γαμησέτα μπήκε αυτή η βδομάδα.
@shades, welcome back φίλε. Το ξέρεις ότι σε εκτιμώ. Αλήθεια είναι τόσο απλό? Μια απόφαση είναι όλα? Και οι συνέπειες?
@sigmataf, μες το μυαλό μου είσαι σήμερα... Εντελώς γάμησετα μπήκε η σκατοβδόμαδα...
εγω παλι και σκοπο εχω..και ιδανικα εχω..και τις αδυναμιες μου δε φοβαμαι να δειξω..αλλα ποιος αντεχει??
Ρε φάντασμα οι συνέπιες;
Πέντε ολόκληρα χρόνια έζησα στο πουθενά και στο συμβιβασμό για τις συνέπιες.
Για τον συμβιβασμό για τα παιδιά μου για το βόλεμά μου.. γιατί είχα φανταστεί μια οικογένεια με πρότυπο αυτή που εγώ μεγάλωσα κι αυτό ίσως ήταν το λάθος.
Τα παιδιά τι εισπράττουν από αυτό;
Η ψυχολογία μου τόσο χρόνια πως ήταν;
Εδώ και δυο χρόνια πήρα την απόφαση και τα άλλαξα όλα.. και πίστεψε με νοιώθω άνθρωπος πάλι, μπορεί να πόνεσα μπορεί να το πληρώνω με κάποιο τρόπο αλλά είμαι έτοιμος να πετάξω.
Τη ζωή την βλέπουμε στα μάτια... κι εγώ άργησα να το καταλάβω αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ.
Δε ξέρω αν αυτά που λέω είναι σωστά, ούτε συνταγή είναι ούτε κανόνας ίσως αλλά είναι από μέσα μου.
Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος.. στο μπλογκ σου βλέπω το πρόσωπό μου πριν κάποια χρόνια.
Συγνώμη για το σχόλιο αλλά αυτό νοιώθω.
@μετοφεγγαριαγκαλια, θα μου δανείσεις το φεγγάρι σου να το αγκαλιάσω? Για λίγο μόνο...
Καλώς ήρθες.
@shades, σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου.
Δεν είμαι τόσο δυνατός ακόμα...
Το κάπνισμα σκοτώνει.. :)
..Πίνω γάλα και καθαρίζω... :)
Πως πάει η βδομάδα;
Καλυτέρευσε;
"φοβομαστε να αγκαλιασουμε και να αγκαλιαστουμε"
μετα απο αυτο..δεν εχω τιποτε αλλο να προσθεσω..τιποτα.μονο οτι εχεις δικιο.απολυτο
ειναι κριμα ομως ε?
φιλι+αγκαλια(εστω και διαδικτυακως)
@sigmataf, η εβδομάδα καλυτέρευσε...εγώ είμαι ο ίδιος...
@alicia, thanks μικρή. Ανταποδίδω :
Δημοσίευση σχολίου