Ανθρώπινα...

Στην μέχρι τώρα πορεία μου στον δύσκολο δρόμο της ζωής
Μπορώ να καυχιέμαι ότι έχω επιτύχει αρκετά πράγματα
Αυτά τα «επιτεύγματα» έχουν έρθει ουσιαστικά χωρίς καμιά εξωτερική βοήθεια
Παρά μόνο με προσωπική εργασία και ψυχικό κόστος.
Σε όλα αυτά κράτησα το κεφάλι ψηλά και μια στάση ζωής που είμαι υπερήφανος.
Ποτέ δεν αδίκησα κανέναν ενώ θα μπορούσα
Ποτέ δεν πρόδωσα κανένα όσο και αν πιέστηκα από τον εαυτό μου ή από καταστάσεις που βρέθηκα..
Ποτέ δεν σχολίασα ούτε «έθαψα» κανένα
Ποτέ δεν είπα πράγματα πίσω από την πλάτη κανενός
Δεν μηχανορραφώ, ούτε ψάχνω να βρω τρόπους να ρίξω τους άλλους για να ικανοποιήσω το εγώ μου...

Φυσικά δεν είμαι άγιος, ένας απλός άνθρωπος είμαι
Έχω ζηλέψει επιτυχίες, ικανότητες και τρόπους ζωής...
Απλά συναισθήματα όμως...
Ποτέ δεν προσπάθησα με οποιονδήποτε τρόπο να ρίξω κάποιον γιατί είχε κάτι που ήθελα...
Ώρες ώρες μισώ τον εαυτό μου, μόνο και μόνο επειδή είχα αυτά τα συναισθήματα...
Και μερικές φορές τον έχω αναθεματίσει γιατί δεν ήταν πιο «κακός»...
Αλλά απλά δεν μπορώ. Έτσι ανατράφηκα, έτσι μεγάλωσα και έτσι θα πορευτώ.

Φυσικά και στεναχωριέμαι για ότι συμβαίνει σε αυτό τον κόσμο...
Είτε τον μικρόκοσμό της χώρας μας είτε έξω από τα μικρά μας σύνορα...
Θα ήθελα να μπορούσα να κάνω περισσότερα... να έχω την δύναμη και την ικανότητα να κάνω κάτι...
Δυστυχώς δεν έχω πια το σθένος και την ορμή της νιότης που είχα όταν ήμουν φοιτητής...
Το μόνο που κάνω καθημερινά είναι να προσπαθώ να επιβιώσω...
Με την συνείδηση μου ήσυχη, τουλάχιστον ότι δεν κάνω κάποιο κακό στους άλλους...

Δεν ξέρω γιατί έγραψα αυτό το ποστ.
Ίσως ήθελα να το διαβάσω ο ίδιος, ίσως ήθελα να δικαιολογηθώ σε κάποιον για τις επιτυχίες ή αποτυχίες μου...
Ίσως θέλω να παραπονεθώ για την συμπεριφορά των άλλων γύρω μου...

Δεν ξέρω...

Απλώς σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας...