Κάποτε είχαμε πιστεύω....
Κάποτε προσπαθούσαμε....
Κάποτε μαζεύαμε προσόντα για ένα καλύτερο αύριο και ξεχνάγαμε το σήμερα...
Κάποτε ο δρόμος έδειχνε να φτάνει κάπου...
Μέχρι που ήρθε το σκοτάδι...
Μέχρι που η νύχτα μας έδειξε και άλλα μονοπάτια, χωρίς φως...
Μέχρι που σταματήσαμε να ανάβουμε πυρσούς
Για να βλέπουμε πιο μακριά...
Τώρα το σκοτάδι μας έχει κυκλώσει...
Από παντού, μέσα κι έξω...
Και δείχνει όμορφο, σαγηνευτικό...
Εκεί που το φωτεινό πράσινο των ματιών δε φαίνεται...
Γίνεται σκοτεινό και μαύρο....
Και κει τελικά φαντάζει η ευτυχία...
Αλήθεια ή ουτοπία, δε με νοιάζει....
Να παν να γαμηθούνε όλα....
Είμαι πια μέρος του μεγάλου σκοταδιού....
Κι άμα το αφήσεις να σ’ αγγίξει μια φορά....
Δεν υπάρχει πισωγύρισμα...
(Το επόμενο θα είναι χριστουγεννιάτικο, το υπόσχομαι ...)
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 19, 2007
Last Darkness before Christmas...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
Γειάσου Φαντασματάκι!!πολύ ωραίο αλλά πολύ απαισιόδοξο βρέ παιδί μου...τελευταία έχεις λίγο πεσμένη διάθεση ή μου φαίνεται;;πάντως πολύ ωραίο...Αθανασία.(Υσ-αποφάσισα να αφήσω το ψευδόνυμο 'Ηλιαχτίδα'και να βάλω το πραγματικό μου όνομα-Αθανασία για κάποιους λόγους οκ;;από δώ και πέρα λοιπόν-Αθανασία.)
Αχ βρέ κυνηγέ μου. Πόσες φορές τα΄χω σκεφτεί και τα΄χω πεί κι εγώ - όχι τα ίδια λόγια, το ίδιο νόημα.
Κι όμως, κάποιες στιγμές, κάπου, σε κάποιο θρόϊσμα, σε κάποιο γλυκό φύσημα του ανέμου, ίσως σε κάποιο χαμόγελο σπινθιρίζει ένα μικρό τόσο δα λαμπύρισμα, μιά τόση δα μικρή φλογίτσα.
Η ζωή είναι στιγμές. Κι η ελπίδα τις συντροφεύει.
Ζήστες!
Με αγάπη
Blue
Στάσου εκεί....
Μη φεύγεις αλλού να πάς.
Στάσου εκεί...
Αυτός είσαι, αυτό αγαπάς.
Τάλλα, δέν τα μπορείς
στα μέτρα τους ναρθείς,
δέν χωράς, εσύ σ' αυτά
ούτε και αυτά σ'εσένα.
Στάσου εκεί!
Κοντά σ' εσένα!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ
:( ......
Σκυψε βρε να σου δωσω ενα φιλακι να φωτισει το μουτρο σου..
Σματς!!!
ghost
είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι είσαι πλάσμα του φωτός.
το σκοτάδι είναι σαγηνευτικό, μου αρέσει κι εμένα. κάποτε -όχι πολύ καιρό πριν- έβλεπα την σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου και πίστεψα ότι εκεί ανήκω.
και για να χαλαρώσουμε λίγο, πρόσεχε, γιατί ξέρεις την παροιμία: όποιος νύχτα περπατεί..
Eπιτελους και καποιοι που κυκλοφορουν στο σκοταδι.Ετσι για να μας προστατευετε.Ξερεις τι πολυκοσμια υπαρχει;
@αθανασία, (ωραίο όνομα) θα μου ξανάρθει...
Είναι η κατάθλιψη προ των γιορτών.
Φιλάκια
@blue, ότι η ζωή είναι στιγμές αυτό το λέω πρώτος.
Και τη δική μου αγάπη.
@σπίθα, δεν ξέρω πια τι αγαπώ και τι όχι.
Αλλά δεν έχει σημασία.
Και τη δική μου Μεγάλη Καλημέρα. :)
@kakonini, γιατί μουτράκι μικρούλα?
Μπορείς να μου τα χώσεις για να ανέβεις.
Εσένα δεν σε παρεξηγω με τίποτα.... ;)
@αλητισσα, μόνο ένα? τσιγκούνα... :))
@oselaki, περισσότερα σκατά πατάς τη μέρα...
Η τουλάχιστον την νύχτα δεν τα βλέπεις εύκολα...
Χαχαχα Φιλάκια
@likeraki, οι περισσότεροι κυκλοφορούν πλέον...
Είναι η εποχή.
Καλημερούδια :)
Πόσα δηλαδή;
:P
Καληνύχτα ghost...
Να περιμένεις την αυριανή μέρα,γιατί είναι μέρα που δεν έρχεται αν δεν την περιμένουμε..:)
ωραίο μεν αλλά πολύ μαύρο ρε παιδί μου!
Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο να δω το χριστουγεννιάτικο :))
Καλησπέρες!
καλό είναι και το "μαύρο"
αλλά θα περιμένουμε το πιο φωτεινό που υποσχέθηκες
φιλιά
:)
@αλήτισσα, για πόσα μ' έχεις? ;))
@utopia, δε περιμένω πια τίποτα. Παίρνω τις μέρες όπως έρθουν.
Έτσι... ουτοπικά...
Πολλά χαμόγελα και καλώς ήρθες :))
@s, αφού είμαι πλάσμα της νύχτας, τι περίμενες?
Καλησπέρα my little s
@alkyoni, έτσι είναι αυτά, ζουν μαζί.
Μια το ένα και μια το άλλο. Δε συμφωνείς?
Φιλιά αλκυόνη μου
(Χάθηκες εσύ....)
"n" does that ring a bell?
Όκι... αν ήταν n^n ναι... :))
(Πάντα άπληστο καθήκι θα μαι...)
Δημοσίευση σχολίου