Η ώρα περασμένες εννιά. Έβγαλε το κλειδί και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Ο βαρύς ήχος της σηματοδοτούσε το τέλος άλλης μιας κουραστικής μέρας. Πεινούσε σαν λύκος. Είχε τηλεφωνήσει στην πιτσαρία από το κινητό του, είκοσι λεπτά πριν φτάσει, οπότε το φαγητό δεν θα αργούσε πάρα πολύ.
Από το στομάχι του δεν είχαν περάσει πολλά «υγιεινά» πράγματα απ’ το πρωί, τρεις γαλλικοί με γάλα, δύο φραπέδες, δύο πακέτα τσιγάρα και μια μικρή τυρόπιτα από εκείνη την αλυσίδα για την οποία είχε ακούσει κάτι στην τηλεόραση... Οπότε η καρμπονάρα της κοντινής πιτσαρίας του φαινόταν σαν να είχε βγει από εκπομπή του Μαμαλάκη...
Ντριν και το φαγητό έφτασε στα χέρια του... Άδειασε τα μακαρόνια σε ένα πιάτο. Δεν του άρεσε να τρώει από τα κουτιά, κάπου ήθελε να νιώθει άνθρωπος, έστω και σε αυτές τις μικρές λεπτομέρειες... Πήρε ένα ποτήρι και το γέμισε με μπύρα, προσέχοντας να μην κάνει πολύ αφρό. Τα έβαλε όλα σε ένα δίσκο και κάθισε στον καναπέ, μπροστά στην τηλεόραση...
Άρχισε να τυλίγει τα μακαρόνια στο πιρούνι του. Μα προτού βάλει την μπουκιά στο στόμα, έκανε το λάθος να πατήσει το κουμπί του τηλεκοντρόλ...
Κανάλι πρώτο... Εκπομπή Lifestyle… Η κυρία «τάδε» έδειχνε την πανάκριβη και «επώνυμη» γκαρνταρόμπα της... «Φοράω και πιο φθηνά ρούχα... Δηλαδή η πιο φθηνή σας μπλούζα πόσο κάνει?... Φοράω και των 300 ευρώ....» Συνέχισε να κρατάει την μπουκιά με τα τυλιγμένα μακαρόνια, ανίκανος να την φέρει στο στόμα του...
«Τι απο-τέτοιο να έχει αυτή η γυναίκα...» σκέφτηκε, προσπαθώντας να φανταστεί την έκφραση του προσώπου της, όταν σε πέντε χρόνια μάθει ότι ο άντρας της φεύγει εκδρομή με την εικοσιτριάχρονη γραμματέα του....
Κανάλι δεύτερο... Πολιτική εκπομπή... Συζήτηση για δημιουργία «επιτροπής» που θα επιλύσει κάποια θέματα... Ομιλητές οι γνωστοί από τους οποίους έκλεβε ιδέες για γραβάτες... Έριξε μια κλεφτή ματιά εκεί που είχε πετάξει την δικιά του και συνέχισε να κρατάει το πιρούνι με την καλοτυλιγμένη μπουκιά... Κάτω κάτω εμφανίζονταν λεζάντες με τις ειδήσεις της ημέρας... «Θανατηφόρο ατύχημα στην παραλιακή...»... «Λουτρό αίματος στην λωρίδα της Γάζας....»... «Επίθεση της αντιπολίτευσης στον Υπουργό για την συγκάλυψη του επιχειρηματία...» ... «Πολλαπλές παραβιάσεις του εναέριου χώρου από τουρκικά μαχητικά....»
Κανάλι τρίτο... Πολεμική περιπέτεια... Στα πρώτα πέντε λεπτά που έβλεπε, είχε μετρήσει ήδη 157 νεκρούς, 37 οχήματα κατεστραμμένα, 15 φλογισμένα κτίρια και τουλάχιστον 1.567.000 σφαίρες να σκίζουν τον αέρα.... Κι όλα αυτά από έναν και μόνο άνθρωπο... «Τι σου είναι αυτές οι αμερικάνικες ειδικές δυνάμεις»... σκέφτηκε και συνέχισε να κρατάει την μπουκιά...
Κανάλι τέταρτο.... Διαφημίσεις.... Συνέχισε να κρατάει τα όχι και τόσο αχνιστά μακαρόνια πια και απόλαυσε για λίγο τις εκπληκτικές προσφορές σε κινητά, πακέτα σύνδεσης και σούπερ κτηνο-τζιπ. Μα πιο πολύ απ’όλα του άρεσαν οι διαφημίσεις των τραπεζών.... Συγκινήθηκε... «Ευτυχώς που κάποιος μας νοιάζεται» σκέφτηκε...
Κανάλι πέμπτο... Λαικό γλέντι της ζωής σας.... Τραγούδια, χαρές, πιπίνια στα τραπέζια... Λες και είναι Πάσχα.... Ενδιάμεσα συζητήσεις του στυλ «η δουλειά μου... σκέφτομαι φέτος να ξεκουραστώ...». Δουλειά? Ποια δουλειά? Το γλέντι? Και να ξεκουραστεί... Απο τί? Απ΄το γλέντι? «Κάτι λάθος έκανα στη ζωή μου...» σκέφτηκε και συνέχισε να κρατάει το πιρούνι...
Κανάλι έκτο.... Ταινία του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου με θέμα... τι άλλο... το sex. Απιστία, πουτανιά, αλαξοκωλιές και όποιον πάρει ο χάρος. Από τα πολλά, είχε χάσει την μπάλα, δεν ήξερε ποιος πήδαγε ποιόν....
Μπιπ Μπιπ...
ένας ήχος μηνύματος διέκοψε το ατελείωτο όργιο που παρακολουθούσε ....
«Που είσαι μωρό? Δεν μου μίλησες καθόλου σήμερα», έγραφε...
«Αει στο διάολο, παλιοπουτάνα...»
«Όσο τις φτύνεις, τόσο έρχονται....» σκέφτηκε φωναχτά....
Εκείνη την στιγμή, έριξε μια ματιά, γύρω γύρω στο διαμέρισμα του. Του φάνηκε καθαρό και τακτοποιημένο. Καμία σχέση με το κωλοχανίο που ήταν, πριν φύγει εκείνη...
Πάτησε το κουμπί και έκλεισε την τηλεόραση. Αποφάσισε επιτέλους να φάει αυτή την μπουκιά. Μα μόλις την έφερε στο στόμα του, ένιωσε μια έντονη ενόχληση στο στομάχι...
Άδειασε τα μακαρόνια στο πιάτο, το πήρε και τα πέταξε όλα στην μικρή σακουλίτσα στην κουζίνα.
Επάνω στο ψυγείο διέκρινε μια μισή σοκολάτα από χθες.
Δάγκωσε ένα κομμάτι μπας και γλυκάνει την αηδία που ένιωθε μέσα του....
Από το στομάχι του δεν είχαν περάσει πολλά «υγιεινά» πράγματα απ’ το πρωί, τρεις γαλλικοί με γάλα, δύο φραπέδες, δύο πακέτα τσιγάρα και μια μικρή τυρόπιτα από εκείνη την αλυσίδα για την οποία είχε ακούσει κάτι στην τηλεόραση... Οπότε η καρμπονάρα της κοντινής πιτσαρίας του φαινόταν σαν να είχε βγει από εκπομπή του Μαμαλάκη...
Ντριν και το φαγητό έφτασε στα χέρια του... Άδειασε τα μακαρόνια σε ένα πιάτο. Δεν του άρεσε να τρώει από τα κουτιά, κάπου ήθελε να νιώθει άνθρωπος, έστω και σε αυτές τις μικρές λεπτομέρειες... Πήρε ένα ποτήρι και το γέμισε με μπύρα, προσέχοντας να μην κάνει πολύ αφρό. Τα έβαλε όλα σε ένα δίσκο και κάθισε στον καναπέ, μπροστά στην τηλεόραση...
Άρχισε να τυλίγει τα μακαρόνια στο πιρούνι του. Μα προτού βάλει την μπουκιά στο στόμα, έκανε το λάθος να πατήσει το κουμπί του τηλεκοντρόλ...
Κανάλι πρώτο... Εκπομπή Lifestyle… Η κυρία «τάδε» έδειχνε την πανάκριβη και «επώνυμη» γκαρνταρόμπα της... «Φοράω και πιο φθηνά ρούχα... Δηλαδή η πιο φθηνή σας μπλούζα πόσο κάνει?... Φοράω και των 300 ευρώ....» Συνέχισε να κρατάει την μπουκιά με τα τυλιγμένα μακαρόνια, ανίκανος να την φέρει στο στόμα του...
«Τι απο-τέτοιο να έχει αυτή η γυναίκα...» σκέφτηκε, προσπαθώντας να φανταστεί την έκφραση του προσώπου της, όταν σε πέντε χρόνια μάθει ότι ο άντρας της φεύγει εκδρομή με την εικοσιτριάχρονη γραμματέα του....
Κανάλι δεύτερο... Πολιτική εκπομπή... Συζήτηση για δημιουργία «επιτροπής» που θα επιλύσει κάποια θέματα... Ομιλητές οι γνωστοί από τους οποίους έκλεβε ιδέες για γραβάτες... Έριξε μια κλεφτή ματιά εκεί που είχε πετάξει την δικιά του και συνέχισε να κρατάει το πιρούνι με την καλοτυλιγμένη μπουκιά... Κάτω κάτω εμφανίζονταν λεζάντες με τις ειδήσεις της ημέρας... «Θανατηφόρο ατύχημα στην παραλιακή...»... «Λουτρό αίματος στην λωρίδα της Γάζας....»... «Επίθεση της αντιπολίτευσης στον Υπουργό για την συγκάλυψη του επιχειρηματία...» ... «Πολλαπλές παραβιάσεις του εναέριου χώρου από τουρκικά μαχητικά....»
Κανάλι τρίτο... Πολεμική περιπέτεια... Στα πρώτα πέντε λεπτά που έβλεπε, είχε μετρήσει ήδη 157 νεκρούς, 37 οχήματα κατεστραμμένα, 15 φλογισμένα κτίρια και τουλάχιστον 1.567.000 σφαίρες να σκίζουν τον αέρα.... Κι όλα αυτά από έναν και μόνο άνθρωπο... «Τι σου είναι αυτές οι αμερικάνικες ειδικές δυνάμεις»... σκέφτηκε και συνέχισε να κρατάει την μπουκιά...
Κανάλι τέταρτο.... Διαφημίσεις.... Συνέχισε να κρατάει τα όχι και τόσο αχνιστά μακαρόνια πια και απόλαυσε για λίγο τις εκπληκτικές προσφορές σε κινητά, πακέτα σύνδεσης και σούπερ κτηνο-τζιπ. Μα πιο πολύ απ’όλα του άρεσαν οι διαφημίσεις των τραπεζών.... Συγκινήθηκε... «Ευτυχώς που κάποιος μας νοιάζεται» σκέφτηκε...
Κανάλι πέμπτο... Λαικό γλέντι της ζωής σας.... Τραγούδια, χαρές, πιπίνια στα τραπέζια... Λες και είναι Πάσχα.... Ενδιάμεσα συζητήσεις του στυλ «η δουλειά μου... σκέφτομαι φέτος να ξεκουραστώ...». Δουλειά? Ποια δουλειά? Το γλέντι? Και να ξεκουραστεί... Απο τί? Απ΄το γλέντι? «Κάτι λάθος έκανα στη ζωή μου...» σκέφτηκε και συνέχισε να κρατάει το πιρούνι...
Κανάλι έκτο.... Ταινία του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου με θέμα... τι άλλο... το sex. Απιστία, πουτανιά, αλαξοκωλιές και όποιον πάρει ο χάρος. Από τα πολλά, είχε χάσει την μπάλα, δεν ήξερε ποιος πήδαγε ποιόν....
Μπιπ Μπιπ...
ένας ήχος μηνύματος διέκοψε το ατελείωτο όργιο που παρακολουθούσε ....
«Που είσαι μωρό? Δεν μου μίλησες καθόλου σήμερα», έγραφε...
«Αει στο διάολο, παλιοπουτάνα...»
«Όσο τις φτύνεις, τόσο έρχονται....» σκέφτηκε φωναχτά....
Εκείνη την στιγμή, έριξε μια ματιά, γύρω γύρω στο διαμέρισμα του. Του φάνηκε καθαρό και τακτοποιημένο. Καμία σχέση με το κωλοχανίο που ήταν, πριν φύγει εκείνη...
Πάτησε το κουμπί και έκλεισε την τηλεόραση. Αποφάσισε επιτέλους να φάει αυτή την μπουκιά. Μα μόλις την έφερε στο στόμα του, ένιωσε μια έντονη ενόχληση στο στομάχι...
Άδειασε τα μακαρόνια στο πιάτο, το πήρε και τα πέταξε όλα στην μικρή σακουλίτσα στην κουζίνα.
Επάνω στο ψυγείο διέκρινε μια μισή σοκολάτα από χθες.
Δάγκωσε ένα κομμάτι μπας και γλυκάνει την αηδία που ένιωθε μέσα του....
20 σχόλια:
Μεγα λαθος να τρωει μπροστα στην τηλεοραση..
Ραδιοφωνο ή ακομα καλυτερα μουσικη χαμηλη που εχεις επιλεξει κι ουτε φαρμακια ουτε σιχαμαρα..
Ρωτα κι εμενα που σπανια την ανοιγω μονιμως κανω διαιτα..
Φιλια ματια μου..
ΥΓ Ε, ψιτ κερναω ψητο..
Λατρευω να διαβαζω ρεαλιστικες ιστοριες!!
Μακια!!
Ίσως από τα πιο δυνατά σου μέχρι τώρα! Το βρήκα πραγματικά απολαυστικό! Λοιπόν, για πάμε: Α. δε συνδυάζουμε καμία δραστηριότητα με τηλεόραση. Ειδικά αυτή του φαγητού! Είδες τι έπαθε ο φίλος μας! Β. Ο μύθος ότι όσο τις φτύνεις, τόσο έρχονται, καιρός να καταρριφθεί. Οι γυναίκες μπορούν να παραμείνουν καψούρες και χωρίς να σέρνονται στα πατώματα. Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Γ. Εάν ένας άνθρωπος που αγαπά την τάξη, ανέχεται να ζει σε ένα κωλοχανίο για χάρη κάποιου άλλου, ενώ αυτό τον ενοχλεί, κάτι μάλλον δεν πάει καλά με τον προσδιορισμό των ορίων του. Δ. Αηδία τέτοιου τύπου (βλ. από TV ή από ανθρώπους), δυστυχώς δεν περνάει με σοκολάτα.
Μια γλυκιά καληνύχτα από μένα, καλή βδομάδα και περιμένω και άλλα τέτοια! :)
@αλητισσα, ψητό? σπιτικό? Κράτα το ζεστό και ΕΕΕΕρχομαιιιιιιιιιι....
@candy, ναι,είμαι καλός όταν συνδυάζω την πραγματικότητα (έστω και άλλων) με fiction...
Μάκια
@tradescadia, μικρή μου! Μου έλειψες. Σου απαντώ λοιπόν.
Α.Σωστό
Β.Λάθος. 49 κατασκευαστές πλυντηριών συνιστούν γράψιμο!
Γ.Σωστό αλλά μερικές φορές εγκλωβίζεσαι...
Δ.Σωστό.
Καλή εβδομάδα και σε σένα :)
ΤΕΛΕΙΟ!!!! ΤΕΛΕΙΟ!!! Μολις τελειωσα την ανάγνωση συνειδητοποίησα ότι είχα μείνει με το στόμα (κυριολεκτικά) ανοιχτό. Και δεν μένω συχνά έτσι...
Πολύ ωραίο....πολύ γλαφυρό....πολύ αληθινό....
@nowayout, many thanks. (Μια και είναι ανοιχτό το στομοτάκι, να του δώσω μια μπουκίτσα μακαρόνι? :) )
@bluesmartoulis, σ'ευχαριστώ μπλε μικρό :)
Μπα, μου κόπηκε κι εμένα η όρεξη...Λίγη από τη σοκολάτα όμως..... :-)
Τελικά το έργο είναι ίδιο με άλλες φάτσες..
Μου άρεσες πάρα πάρα πολύ...
ρεαλιστικός.
Τώρα το όσο τις φτύνεις τόσο κολλάνε είναι λίγο σχετικό, Εξαρτάται από ποιά θα έχεις απέναντι σου.
Γενικά απέφυγε να τρως με τη tv...
Ξέρεις πόσες φορές έχω μπινελικώσει τους μαλάκες που βλέπω στο κουτί, ενώ απολαμβάνω το γεύμα μου;;;
@nowayout, και συ του γλυκού?
@shades, και άλλου τύπου φαγητό, φίλε
@desposini, χαίρομαι που σου άρεσε.
Τώρα όσον αφορά την ατάκα που είπε ο ήρωας και σ'ενόχλησε, μην ξεχνάς ότι είναι μια φανταστική ιστορία με έναν φανταστικό ήρωα και με φανταστικές ατάκες... Έτσι δεν είναι?
Φιλιά
δεν με ενόχλησε, ίσα-ίσα, εκφράζω και εγώ μια άποψη.
έτσι δεν είναι..;
φιλιά xxx
Δεκτόν, φανταστική μου Δεσποσύνη
More φιλιά
Ασχερο..Και εγω οταν παραγγελνω απ εξω το βαζω στο πιατo για να νιωσω οτι τρωω σπιτικα!!
χεχεχε αυτο με μαρανε:)))
Εγώ τα βάζω σε κατσαρόλα και μετά στο πιάτο, για να είναι μεγαλύτερη η ψευδαίσθηση...
γλυκο μου!!!!
ακου:
1ον: μην ξαναπαραγγειλεις απεξω...10 λεπτα να βρασοθν τα μακαρονια+αλλα δεκα η σαλτσα δεν ειναι τιποτα..οσο κουρασμενος και να εισαι δοκιμασε το..θα σου κανει καλο και στην ψυχολογια εννοω
2ον:μην παρακολουθεις ποτε μα ποτε αυτα που σερβιρουν στην τιβι την ωρα π τρως.φροντισε να εχεις ενα ντιβιντι αγαπημενο-δοκιμασμενο!
3ον:σε αυτο με τις γυναικες εχεις εν μερει δικιο..ωστοσο νομιζω ειναι κυριως θεμα χαρακτηρα και συνειδητοποιησης..
ξερεις ποσες φορες εχω νιωσει αυτα που περιγραφεις;
γι αυτο και σιχαθηκα. απο τοτε ακολουθω τα βηματα 1 και 2. it works!
ΣΕ φιλω με καληνυχτες!
Μικρή μου κουκλίτσα,
σου υπενθυμίζω ότι το story είναι φανταστικό (όσο μπορεί να είναι)...
Για τον ήρωα της ιστορίας μας σου συμπληρώνω ότι
1. Ξέρει να μαγειρεύει. Όχι πολλά πράγματα αλλά μακαρόνια σίγουρα.
2. Συμφωνώ. Για αυτό μετά αγόρασε Playstation 3 για να τα έχει όλα...
3. Για να τελειώνουμε με την ατάκα, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Έχεις δίκιο.
Πολλά φιλιά και καλημέρες.
Στο θέμα σου φαντασμαγορικέ τύπε σε βρήκα ακόμα καλύτερο στα comments!!
Καλημέρες.
Κάποιο σημείο θα σου άρεσε ιδιαίτερα. Ποιό είναι αυτό?
22 de abril, día de la tierra. Quién no la respeta, no respeta la humanidad.
22 of April, day of the land. Who does not respect it, does not respect the humanity.
22 d'avril, jour de la terre. Qui ne la respecte pas, ne respecte pas l'humanité.
22 نيسان يوم الارض. فمن لا يحترم ومن لا يحترم الانسانيه.
22 von April, Tag des Landes. Wer es nicht respektiert, respektiert nicht die Menschlichkeit
22日,一天的土地. 谁不尊重,不尊重人性. 4月の22、土地の日。
4月の22、土地の日。 それを尊重しないかだれが、人間性を尊重しない。
22 апреля - День земли. Кто не уважает его, не уважать человечество.
22 de Abril, dia da terra, quem não a respeita, não respeita a humanidade
22 της ημέραης Απριλίου, του εδάφους, που δεν το σέβονται, δεν σέβονται το Ανθρωπότητα
David Santos
Δημοσίευση σχολίου