Κάποιος είπε ότι οι καλλιτέχνες μέσα από τα ψέματα
λένε αλήθειες...
Ενώ οι πολιτικοί τα λένε για να κρύψουν
tην αλήθεια...
Εγώ, που δεν είμαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο
....τι λέω, άραγε?
Λόγια της καρδιάς, λόγια του πάθους
...ή λόγια της τρέλας?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
Λόγια της καρδιάς, του πάθους και της τρέλας ενίοτε...
όλοι μας πιστεύω!
Είναι καλοδεχούμενο ότι έχεις να πεις!
Το πρόβλημα θα είναι όταν δεν θα έχεις...
Εχουμε πει και ψεματα και αληθειες..
Το θεμα ειναι τι απο τα δυο ΕΜΕΙΣ οι ιδιοι θελουμε να πιστεψουμε.
Τα λογια καρδιας,παθους και τρελας ειναι τοσο κοντα..που καθε φορα δεν ξερουμε ποιο συναισθημα απ ολα μας κατεχει.
Γι αυτο και μονο γι αυτο φαντασματακι μου μην αναρωτιεσαι..το θεμα ειναι να το ζεις το καθενα απο αυτα η ακομα και ολα μαζι εντονα καθε φορα που νομιζεις οτι σου συμβαινει:)
Μακιαα:)) ***
@desposini, όλοι μας...ναι :)
@λούκι, τότε θα έχω πάψει να σκέφτομαι μικρή μου...
@τετραδιάκι μου, ξέρεις ότι δεν λέω ποτέ ψέματα, απλώς τότε σωπαίνω...
Καληνύχτα :)
Λόγια αληθινά!
Καλή σου μέρα!
Thanks Mirca μου.
Καλή μέρα και για σένα. :)
Δεν μπορώ να βάλω σε κανένα beta blogger σχόλιο.
Όποιος μπορεί ας το φτιάξει.
Κάτι είχα διαβάσει στο blog της Δεσποσύνης.
Δεν θα χαρακτήριζα τα λόγια σου κάπως.. να λες ότι γουστάρεις χωρίς να σε νοιάζει τι θα λέμε εμείς.. άλλωστε αυτός ο χώρος γι’ αυτό δημιουργήθηκε..
Καλημέρα.
Καλημέρα φίλε.
Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα τι εννοείς.
Δεν κατάλαβα που δεν έγινα κατανοητός;
Γράφεις στο ποστ..
“Εγώ, που δεν είμαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο
....τι λέω, άραγε?
Λόγια της καρδιάς, λόγια του πάθους
...ή λόγια της τρέλας?”
Και σου απαντώ.. Δεν θα χαρακτήριζα τα λόγια σου κάπως..
Και συνεχίζω.. να λες ότι γουστάρεις χωρίς να σε νοιάζει τι θα λέμε εμείς.. άλλωστε αυτός ο χώρος γι’ αυτό δημιουργήθηκε..
Αν δεν κάνω λάθος τα μπλογκ τα δημιουργήσαμε για να γράφουμε αυτά που θέλει ο καθένας από εμάς.
Τι δε κατάλαβες λοιπόν;
Νομίζω ότι κάνεις λάθος να πιστεύεις ότι δεν είσαι καλλιτέχνης.
Αυτά που γράφεις πάντως και οι φωτογραφίες σου είναι ψέμματα που λένε την αλήθεια.
Ok shades. Μην βαράς...
Έφταιγε ο ανύπαρκτος πρωινός καφές... Χεχ
Ναυαγέ, σ'ευχαριστώ αλλά η λέξη καλλιτέχνης είναι πολύ μεγάλη κουβέντα που δεν μου ταιριάζει...
:)
λες αυτο που νιωθεις φαντασματακι.
αυτο που νιωθουμε ειναι παντα αληθινο..αλιμονο αν μας προδιδει πια και το "μεσα" μας..τοτε δε θα μας εμενε τιποτα..τιποτα..
φιλια κ αγκαλιτσα
Alicia μου, αυτό που προσπαθώ τον τελευταίο καιρό είναι να ξεφύγω από αυτό... το "μέσα" μου...
Τα φιλιά μου
Υ.Γ. Δεν μπορώ να βάλω σχόλιο στο blog σου. Ξέρεις κάτι?
χμμ!να ξεφυγεις απο τα μεσα σου εε? δυσκολο αυτο..αστo..
μην πιεζεσαι..
οσο για τα σχολια, δοκιμασε σαν ανωνυμος και υπογραψε κατω απο το κειμεν σου. το ακουω συχνα αυτο τον τελευταιο καιρο..προβλημα του μπλογκερ!!
Alicia, ούτε σαν ανώνυμος δεν μπορώ να σου γράψω σχόλιο.
Το Post σου με συγκλόνισε...
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να σου πω.
Μόνο μια λέξη...κουράγιο
Δημοσίευση σχολίου