Ότι άγγιζε γινότανε χρυσάφι
Τα πάντα υποτάσσονταν
Ο βασιλιάς των βασιλιάδων
Μα ο χρόνος είχε προχωρήσει.
Η κούραση τον είχε σταματήσει...
Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να κοιτάζει...
...να αγναντεύει την θάλασσα και τον σβησμένο ήλιο.
Μ’ αυτό του άρεσε...αυτό τον ηρεμούσε...
Η γαλήνη της ψυχής και όχι αυτή η Λάμψη...
Δεν υπήρχε τρόπος να πιάσει την κορυφή...
Ποτέ δεν υπήρχε...
Πάντα αυτή θα ήταν ψηλότερα από εκείνον...
Πάντα αυτή θα την έβλεπε από χαμηλά...
Ένοιωσε το χέρι της μέσα στο δικό του...
«Κουράστηκα μικρή μου»
«Δεν έχει νόημα...αυτό το κυνήγι» είπε κοιτάζοντας τα κύματα...
«Δεν πειράζει... Αγάπη μου...αρκεί να σε βλέπω χαρούμενο»
Του σιγοψιθύρισε χαϊδεύοντας του τα μαλλιά...
Κατάλαβε ακόμα μια φορά γιατί θα μπορούσε να πεθάνει για εκείνη...
13 σχόλια:
Photo deviantart.com by solkku
Ομορφο..:)
Oπως ομορφο και το νεο σου style:)
Μακια¨*
Πολύ γλυκό.Θα πρεπε όμως να το έχει καταλάβει νωρίτερα.
Μου θύμησες καλοκαιρινές στιγμές στην Σύρο....Γαλήνη και θάλασσα..
Τι ανόητο ή σχέση που επιβάλει κυνηγητό...
Καλημερούδια!
Ο.
...ειδες που τελικα τα πολυ απλα πραγματα ειναι που μας ηρεμουν..μια ματια στη θαλασσα, ενα γλυκο ψιθυρισμα στο αυτι, μια αγκαλια, ενας ηλιος κοκκινος που σβηνει μεσα στη θαλασσα..
φιλια φαντασματακι..
@τετραδιάκι, γλυκό πλασματάκι μάκια και σε σένα :)
@gitsaki, καλώς ήρθες.
Αν πρόσεξες είπα ότι το κατάλαβε για ακόμη μια φορά.
@anonymous, και μένα αυτή η εικόνα της παραλίας με το ηλιοβασίλεμα μου προκαλεί γαλήνη.
Όσο για το κυνηγητό δεν εννοούσα το κυνηγητό της σχέσης αλλά το κυνήγι της κορυφής. Αυτή του συμπαραστέκεται, ασχέτως αν αυτός δεν μπορεί πια να είναι τοσο ψηλά...Γι' αυτό και την αγαπάει τόσο..
@alicia, δυστυχώς γλυκειά μου, αυτά τα απλά πράγματα δεν μπορούμε να τα έχουμε πάντα...
Φιλιά και σε σένα :)
μη τολμήσει και πεθάνει για κείνη...
!
ακους;;;
Alkyoni, πολύ "δυνατό" σχόλιο...
Τ'ακούω....
Dear Gost Hunter...τα προσωπικά βιώματα σε οδηγούν στην προσωπική ερμηνεία...όσο για την συμπαράσταση...τι γίνεται όταν δεν 8ες να σαι στην κορυφή, όταν θυσιάζεις αυτοβούλως πράγματα, ανθρώπους, συνήθειες, επαγγελματική επιτυχία για τον άνθρωπο που αγαπάς και εκείνος σε απομακρύνει γιατι νοιώθει οτι μετά απο 10, 20, 30 χρόνια θα αναζητήσεις αυτά που θυσίασες?...Πόσο κωμικοτραγικό μπορεί να είναι αυτό?
Καλημέρα απο μια βροχερή Αθήνα!
Ο.
Με κάλυψε ο/η anonymous... ότι νοιώθουμε ίσως να έχει ημερομηνία λήξης, αυτό που μένει σε βάθος χρόνου έχει αξία... μπορεί κάποια στιγμή να φτάσεις στη κορυφή.. το δύσκολο είναι να παραμείνεις εκεί.
Καλό απόγευμα.
@Anonymous, σωστή άποψη και όντως κωμικοτραγικό. Τις συμπάθειες μου στο μέγιστο... :)
@shades, πάντα σωστά τοποθετημένος φίλε... Σε νοιώθω όπως με νοιώθεις.
Δεν θα μπορούσα να πεθάνω για κανέναν εκτός από το παιδί μου...
έτσι αισθάνομαι κι ας μην έχω αποκτήσει ακόμη.
Θεωρώ ότι είναι η απόλυτη ανιδιοτελής αγάπη
Συμφωνώ, αν και μου αρέσει η ιδέα της αυτοθυσίας πέρα από τις γραμμές αίματος...
Δημοσίευση σχολίου