Σάββατο, Νοεμβρίου 11, 2006
Future...light...
Η βάρκα άρχισε να βουλιάζει...
Ούτε κατάλαβε πως έγινε αυτό...
Ένοιωσε το νερό να τον αγκαλιάζει...
Άνοιξε το ντουλαπάκι, μα σωσίβιο πουθενά...
Κατάλαβε τότε ότι απλώς δεν υπήρξε ποτέ...
Το παγωμένο νερό όλο και τον κάλυπτε, κάνοντας την καρδιά του να πονάει...
«Ξέρω καλό κολύμπι.» Σκέφτηκε... «Πάντα ήξερα....»
Κούνησε τα πόδια του, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά...
Τότε την είδε...
Είδε την τεράστια μαύρη μπάλα, δεμένη σφικτά...
Κάτι έγραφε πάνω της...Έσκυψε να δει...
«Παρελθόν....»
Σκέφτηκε να φωνάξει βοήθεια αλλά το μαύρο σκοτάδι του ωκεανού του διέλυσε κάθε ελπίδα...
Άλλες φορές θα προσπαθούσε...
Μα τώρα ήταν πολύ κουρασμένος...
Και ξάφνου, ένα φως φάνηκε στο ορίζοντα...
Μικρό, αχνό μα έδειχνε να μεγαλώνει συνεχώς...
Η καρδιά του ξαναγέμισε ελπίδα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
...και βρήκε μια απόκοσμη δύναμη και έσπασε την αλυσίδα που τον έδενε με τη μπάλα.. μα έμειναν μικρά κομμάτια αλυσίδας γύρω από το πόδι του, για να του θυμίζουν το παρελθόν και ότι έζησε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Για να θυμάται.
Κράτησε την ανάσα του και ανέβηκε στην επιφάνεια.
Το φως τον αγκάλιασε και ένα φιλί του θύμισε πως θα ζήσει.
..κι εκει στα βαθυ του ωκεανου ειδε την ζωη του να περναει μπροστα του,τις ομορφες στιγμες,τις ασχημες,του μεγαλους ερωτες,τους ερωτες χωρις ανταποκριση,τους θανατους και τις γεννησεις που εζησε!
Ω!τις γεννησεις..και τωρα θαρρεις
γεννιεται ξανα..!
έφτασε στην επιφάνεια και χαμογελώντας έγραψε το κείμενο που μόλις διαβάσαμε;
Let there be light! Καλημέρα κυριακάτικη... :)
@desposini, good (γλυκό) ending!!
@τετραδιάκι, επίσης good (γλυκούλι) ending!!
Ευχαριστώ και τις δυό σας.
@sigmataf, χαμογελώντας... ναι φίλε, χαμογελώντας.... :))))
@serenity, καλησπερούδια χρυσόστομη.. ;)
Ακολούθησε το φως! Έχει την ιδιότητα να σπάει ακόμα και...τις πιο χοντρές αλυσίδες!
"Η καρδιά του ξαναγέμισε ελπίδα..."
πάντα στο τελος..
@tradescadia, always...right :>
@elemental, έτσι, όλα τα πράγματα έχουν τον κύκλο τους. Αρχή και τέλος. Άς υπάρχει ελπίδα και ας είναι και στο τέλος...
..και δεν φοβηθηκε ποτε ξανα τα μεγαλα κυμματα,ουτε ενιωθε πια την κρυα θαλασσα.Ελευθερωσε ενα κοχυλι που βρεθηκε στο χερι του και κοιμηθηκε γαληνεμενος..!
Ονειρα γλυκα:*
Μετά από μια μεγάλη μπόρα ακολουθεί πάντα ένας υπέροχος ήλιος ! !
Καλή σου νύχτα φίλε μου.
@τετραδιάκι, δεν τα φοβότανε ποτέ τα μεγάλα κύματα, ούτε την κρύα θάλασσα. Ίσως λίγο το σκοτάδι....
@shades, έχεις απόλυτο δίκιο.
Και το γνωρίζεις καλά εσύ... ;)
Τοτε... το σκοταδι και η μερα δεν ειχαν καμια σημασια,ζουσε σε αλλη διασταση.:)
καλημερα φαντασματακι:)
Χμμμ...
Καληνύχτα Candy
Δημοσίευση σχολίου